Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

συναίσθημα*


Σ’ ένα κόσμο που μοιάζει τόσο ψυχρός υπάρχει ακόμα το συναίσθημα. Γύρω μας, όπως ο άνεμος. Περιπλανιέται. Σίγουρα πέρασε κι από κει. Σίγουρα χάιδεψε και τα δικά σου μαλλιά, απαλά, τρυφερά, με στοργή. Σίγουρα τράβηξε την προσοχή σου. Έκανε τα χέρια σου να νιώσουν παγωμένα, την καρδιά σου ζεστή, τη φωνή σου δυνατή, τα όνειρα σου άπιαστα.

~
Ξέρεις, πάντα αναρωτιόμουν ο άνεμος που πάει όταν φεύγει κι αν άραγε ταξιδεύει μόνος. Έτσι και τα συναισθήματα, που πάνε όταν φεύγουν; Κι αυτά είναι μόνα ή κουβαλάνε μαζί τους την ανάμνηση εκείνου που αφήνουν πίσω; Νομίζω… ή μάλλον θέλω να πιστεύω πως ποτέ δεν ξεχνούν. Κι αν ξεχάσουν, αργούν.
~
 Άλλοι ανάβουν τώρα το τζάκι, μα εγώ μαζεύω τις στάχτες μιας αγάπης που κάηκε. Θα τις σκορπίσω, δεν τις κρατώ. Σε κάθε σημείο που μου χάρισε το συναίσθημα, σε κάθε σημείο που μου χάρισε την αγάπη. Θα ταξιδέψουν κι αυτές με τον άνεμο. Κι ίσως φτάσουν κοντά σου. Ίσως πάλι και όχι. Τι σημασία έχει πια; Αν μπορούσες να το νιώσεις, θα το’ χες νιώσει πριν γίνει στάχτη.





έμαθα ν'αγαπάω τους ανθρώπους
και τώρα μαθαίνω να ζω χωρίς αυτούς που αγάπησα



5 σχόλια:

  1. ειδες που σου ειπα οτι θα ερχοταν η εμπνευση?

    *απο τα αγαπημενα μου<3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. έβαζα ξανά και ξανά τη μουσική στο μπλογκ σου γιατί με ενέπνεε:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. κι εγώ γι'αυτό την έχω,μου δημιουργεί απίστευτα συναισθήματα.
    (και το δικό σου autoplay,μακράν καλύτερο από το προηγούμενο. ΥΠΕΡΟΧΟ♥)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Kωννα:) σ'ευχαριστω πολύ!

    χριστινα το ξρω *.*

    ΑπάντησηΔιαγραφή

smiles :)