[μια μέρα μου πρότεινες να γράψω για τον έρωτα, τώρα είπα να το κάνω]
Και μόνο στο άκουσμα αυτής της λέξης το μυαλό ταξιδεύει. Συνδεδεμένη πάντα με τον όμορφο ουρανό , είτε το βράδυ , με το φεγγάρι και τα φωτεινά αστέρια που το περιτριγυρίζουν , είτε τη δύση που ο ουρανός είναι πιο όμορφος από ποτέ. Κόκκινο, κίτρινο , μοβ , ροζ. Τα χρώματα που παίρνει ο ουρανός όταν φτάνει η ώρα των ερωτευμένων. Κοντά στη θάλασσα, αγκαλιά μ’ εκείνον. Αυτόν που πλέον ορίζει τα όνειρα σου. Που είναι η αρχή και το τέλος. Που ένα και μόνο κοίταγμα του κάνει την καρδιά σου να χτυπάει σαν τρελή. Που ένα του φιλί σου δίνει την αίσθηση εκατομμυρίων πεταλούδων στην κοιλιά σου να χορεύουν. Ίσως λίγη χρυσόσκονη στον αέρα ή και ροδοπέταλα. Μια απαλή μουσική. Κι εσύ, πάνω στο φουσκωτό ροζ συννεφάκι να πετάς. Σαν χαμένη. Στον δικό σου κόσμο. Ή μάλλον, στον δικό ΣΑΣ κόσμο. ‘’Μαζί’’, ‘’εμείς’’. Πόσο υπέροχες αυτές οι λέξεις για έναν ερωτευμένο. Και κυρίως όταν λέγονται από τον άνθρωπο του. Όμορφος ο έρωτας. Τι γίνεται όμως όταν δεν υπάρχει αποδοχή? Όταν τον ζεις μόνος? Όταν ξυπνάς και κοιμάσαι με τη σκέψη κάποιου απ’ του οποίου το μυαλό δεν πέρασες ούτε για ένα λεπτό? Κι ο ήχος της καρδιάς σου που ραγίζει είναι τόσο δυνατός. Μα ίσως και να ηχεί μονάχα σ’ εσένα τόσο δυνατά. Σ’ εσένα που με δύναμη κλείνεις τα αυτιά σου μήπως καταφέρεις να διώξεις τον ήχο αυτό που σε βασανίζει. Κι όταν κοιμάσαι κλαίγοντας τα βράδια. Κι όταν νιώθεις μόνος, ακόμα κι όταν γύρω σου είναι τόσοι άλλοι. Τότε είναι που το όνειρο χάνεται. Που η παγωνιά του σκοταδιού παίρνει τη θέση του ζεστού και χαρούμενου ήλιου. Και τότε φοβάσαι. Φοβάσαι πως η καρδιά σου δεν θα νιώσει ποτέ ξανά έτσι. Πως δεν θα νιώσει ξανά την ασφάλεια να ανοίξει και να φιλοξενήσει κάποιον στη ζεστασιά της. Κι αν είσαι κι εσύ μια ερωτευμένη ψυχή. Μην τρομάζεις. Ο έρωτας είναι ότι πιο όμορφο μπορείς να ζήσεις. Ότι πιο όμορφο μπορείς να νιώσεις. Απόλαυσε το.
*μια καρδιά που ερωτεύτηκε, πληγώθηκε κι όμως χτυπάει ακόμα.
Και μόνο στο άκουσμα αυτής της λέξης το μυαλό ταξιδεύει. Συνδεδεμένη πάντα με τον όμορφο ουρανό , είτε το βράδυ , με το φεγγάρι και τα φωτεινά αστέρια που το περιτριγυρίζουν , είτε τη δύση που ο ουρανός είναι πιο όμορφος από ποτέ. Κόκκινο, κίτρινο , μοβ , ροζ. Τα χρώματα που παίρνει ο ουρανός όταν φτάνει η ώρα των ερωτευμένων. Κοντά στη θάλασσα, αγκαλιά μ’ εκείνον. Αυτόν που πλέον ορίζει τα όνειρα σου. Που είναι η αρχή και το τέλος. Που ένα και μόνο κοίταγμα του κάνει την καρδιά σου να χτυπάει σαν τρελή. Που ένα του φιλί σου δίνει την αίσθηση εκατομμυρίων πεταλούδων στην κοιλιά σου να χορεύουν. Ίσως λίγη χρυσόσκονη στον αέρα ή και ροδοπέταλα. Μια απαλή μουσική. Κι εσύ, πάνω στο φουσκωτό ροζ συννεφάκι να πετάς. Σαν χαμένη. Στον δικό σου κόσμο. Ή μάλλον, στον δικό ΣΑΣ κόσμο. ‘’Μαζί’’, ‘’εμείς’’. Πόσο υπέροχες αυτές οι λέξεις για έναν ερωτευμένο. Και κυρίως όταν λέγονται από τον άνθρωπο του. Όμορφος ο έρωτας. Τι γίνεται όμως όταν δεν υπάρχει αποδοχή? Όταν τον ζεις μόνος? Όταν ξυπνάς και κοιμάσαι με τη σκέψη κάποιου απ’ του οποίου το μυαλό δεν πέρασες ούτε για ένα λεπτό? Κι ο ήχος της καρδιάς σου που ραγίζει είναι τόσο δυνατός. Μα ίσως και να ηχεί μονάχα σ’ εσένα τόσο δυνατά. Σ’ εσένα που με δύναμη κλείνεις τα αυτιά σου μήπως καταφέρεις να διώξεις τον ήχο αυτό που σε βασανίζει. Κι όταν κοιμάσαι κλαίγοντας τα βράδια. Κι όταν νιώθεις μόνος, ακόμα κι όταν γύρω σου είναι τόσοι άλλοι. Τότε είναι που το όνειρο χάνεται. Που η παγωνιά του σκοταδιού παίρνει τη θέση του ζεστού και χαρούμενου ήλιου. Και τότε φοβάσαι. Φοβάσαι πως η καρδιά σου δεν θα νιώσει ποτέ ξανά έτσι. Πως δεν θα νιώσει ξανά την ασφάλεια να ανοίξει και να φιλοξενήσει κάποιον στη ζεστασιά της. Κι αν είσαι κι εσύ μια ερωτευμένη ψυχή. Μην τρομάζεις. Ο έρωτας είναι ότι πιο όμορφο μπορείς να ζήσεις. Ότι πιο όμορφο μπορείς να νιώσεις. Απόλαυσε το.
*μια καρδιά που ερωτεύτηκε, πληγώθηκε κι όμως χτυπάει ακόμα.
