Έπιασε τον εαυτό της να μιλάει για εκείνον.
Να μιλά για στιγμές, λόγια, αισθήσεις κι αισθήματα.
Για αυτά που ακόμα δεν άφησε να φύγουν.
Για αυτά που συχνά φτάνουν στη σκέψη της, όμως διστάζει να παραδεχθεί πει.
Παύση, κι ύστερα εκείνο το ύφος στο πρόσωπο της.
-Τι σκέφτεσαι;
-Πόσο ανόητη είμαι...
-Γιατί;
-Γιατί μιλάω ακόμα γι'αυτά που εκείνος έχει ξεχάσει.
