Είναι τόσο φανερό το τέλος που από καιρό έχει φτάσει.
Τα συναισθήματα που έχουν πια παρέλθει.
Οι πονεμένες μελωδίες που έχουν άλλο προορισμό κι οι στίχοι που έχουν άλλο παραλήπτη.
Το βλέμμα που δεν ψάχνει στο πλήθος εκείνη τη μορφή, μα μια άλλη.
Ένα γνώριμο σκηνικό, μια διαφορετική ιστορία.
Ένα δυνατό ταρακούνημα.
~
~
Τώρα πια δεν έχει αξία να μάθω ή να μάθεις.
Τώρα κι οι δύο ξέρουμε κι ας μη μιλήσαμε ποτέ.
Τώρα κι οι δύο ξέρουμε κι ας μη μιλήσαμε ποτέ.