ανεξίτηλα σημάδια

~ Καμιά φορά νιώθω ακόμα κάποια λόγια που κάποτε ειπώθηκαν να με πονάνε, κάποιες σκέψεις που κάποτε έγιναν να μου φέρνουν δάκρυα, κάποιες εικόνες που κάποτε αντίκρισα να με κάνουν να κλείνω με δύναμη τα μάτια, μα να μην φεύγουν, γιατί είναι εικόνες του μυαλού που δύσκολα σβήνουν. Μα είναι κι εκείνες οι στιγμές που χαμογελώ, που νιώθω ξανά ένα σφίξιμο στο στομάχι, που νιώθω ένα χέρι να μ'αγγίζει, δυο μάτια να με κοιτούν. ~

ναι κι εμένα μ' άρεσε η συμμετοχή της Γερμανίας στη φετινή Eurovision!

Αυτή τη στιγμή απουσιάζω , θα επικοινωνήσω μαζί σας όταν νιώσω έτοιμη.

 
Φτάνοντας στο σημείο να κουραστείς απ' όλους κι απ' όλα αποφασίζεις να μπεις σε μια κατάσταση τύπου 'προσωρινά κλειστόν' , έως ότου νιώσεις πάλι έτοιμος να αναμιχθείς. Απέχοντας για λίγο και ξεκαθαρίζοντας τα πράγματα που σε απασχολούν, επιστρέφεις έτοιμος να αντιμετωπίσεις καταστάσεις και ανθρώπους ευκολότερα και πιο αποτελεσματικά. Βάζεις ο ίδιος προτεραιότητες αλλά ταυτόχρονα βλέπεις και για ποιους αποτελείς εσύ προτεραιότητα. Καμιά φορά το να απέχεις για λίγο σου κάνει καλό. Σε βοηθάει να βάλεις σε μια σειρά τις σκέψεις σου, να οργανωθείς, να δεις τι πραγματικά θες αλλά και να καταλάβεις τι πραγματικά αξίζεις.

Ασυνάρτητα λόγια μιας ακόμα νύχτας.

  Στην αγάπη δοκιμάζεσαι κάθε στιγμή. Κάνεις λάθη στην προσπάθεια σου να την εκδηλώσεις με κάθε τρόπο. Πέφτεις, σηκώνεσαι, παραμένεις δυνατός για να δίνεις ο ίδιος δύναμη. Στην αγάπη κάνεις στην άκρη τον εγωισμό σου. Συμβαδίζεις τα θέλω του άλλου με τα δικά σου. Και ναι, στην αγάπη καμιά φορά πληγώνεις, όμως κάνεις τα πάντα για να μετατρέψεις τον πόνο που δημιούργησες σε στιγμές ευτυχίας.

  Είναι δύσκολο να δεχτείς πως άνθρωποι που κάποτε σε αγκάλιασαν από χαρά είτε από ανάγκη, σου έπιασαν το χέρι για να σου δείξουν την παρουσία τους, σε συμβούλευσαν μ’ ένα μονάχα βλέμμα και σε ζέσταναν μ’ ένα χαμόγελο, φαίνεται πως τώρα σε ξέχασαν. Μα τελικά, κάποιοι άνθρωποι έρχονται στην ζωή σου για να σε μάθουν ν’ αγαπάς κι ύστερα φεύγουν. 

Αρνούμαι να δεχθώ πως ο μόνος τρόπος για να μην απογοητεύεσαι απ ΄ τους ανθρώπους, είναι να πάψεις να έχεις προσδοκίες από αυτούς. Όμως σίγουρα κάποια στιγμή κουράζεσαι να περιμένεις, να ελπίζεις στο ενδιαφέρον  και την προσοχή, όταν το μόνο που λαμβάνεις είναι η αδιαφορία. Υποσχέσεις και λόγια που χάθηκαν στην πρώτη ευκαιρία, τελικά καλύτερα να μην είχαν ειπωθεί ποτέ.

  Θα συνεχίσω να προσδοκώ και να απογοητεύομαι. Θα συνεχίζω να βιώνω κάθε συναίσθημα στην πιο έντονη μορφή του. Γιατί καλύτερα να πληγωθείς από την αγάπη παρά να μην την νιώσεις ποτέ.

τι ήμασταν, τι είμαστε και τι θα είμαστε;

 
Χαθήκαμε κάπου στην προσπάθεια μας να αποδείξουμε ποιος πόνεσε περισσότερο. Στην προσπάθεια μας να αποδείξουμε οτι προσπαθήσαμε, ενώ απλά το αφήσαμε. Απογοητεύσαμε ο ένας τον άλλον, απογοητεύσαμε τους εαυτούς μας. Δημιουργήσαμε ενα κενό, που είναι φανερό πως δεν είμαστε σε θέση να καλύψουμε. Κι ίσως πια και να μην θέμε να το κάνουμε. Νόμιζα πως η αγάπη έχει άλλη γεύση. Πως καμιά φορά σε πληγώνει, μα δε σ'αφήνει μόνο. Πες μου λοιπόν, είναι ο φόβος που κατέστρεψε τα συναισθήματα ή είναι αυτός που απέδειξε την ανυπαρξία τους;

Δεν κατάλαβα ακόμα τι ήμασταν, τι είμαστε ή τι θα είμαστε σε λίγο καιρό από τώρα. Κατάλαβα όμως πως αν τελικά είχε τόση αξία για εμάς, θα είχαμε δώσει μια μάχη παραπάνω...